Hrvatsko narodno kazalište oprostilo se na svojim internetskim stranicama od dugogodišnjega prvaka Drame HNK Žarka Potočnjaka istaknuvši da je jednakim odnosom prema naslovnim i manjim ulogama neprestano potvrđivao posvećenost kazališnom i glumačkom umijeću.

Drama Hrvatskoga narodnog kazališta “njegovim je odlaskom u vječnost izgubila velikog glumca i brižnog kolegu uvijek spremnog da pomogne, kolegu koji se nije bojao davati, jer se davao srcem”, ističu iz HNK.

“Njegov glumački opus obuhvaća nekoliko života, stalno je bio u pokretu, stalno je tražio neki novi izazov i nove horizonte. Jednako dobro se snalazio i u komičnim ulogama, kao i onim dramskim i tragičnim, ne pristajući na glumačko ukalupljivanje, donoseći na scenu brzinu, duhovitost i iskrenu emociju”, dodaje se u objavi.

Prisjećajući se dugogodišnjega prvaka Drame, iz kazališta ističu da je uz bogatu kazališnu karijeru Žarko Potočnjak bio jedan od najprisutnijih glumaca na televiziji gdje je ostvario više od 40 uloga u nekima od najpopularnijih tv-serija, poput “Smogovaca”, “Putovanje u Vučjak”, “Bombaški proces”, “Ptice nebeske”, “Lažeš, Melita” i mnogih drugih. Glumio je u više od 25 filmova, sinhronizirao bezbroj crtanih filmova te odigrao mnoge uloge u radio-dramama.

Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, među kojima se ističu Nagrada Dubravko Dujšin, Nagrada grada Vukovara, nagrada Marul, Nagrada Ivo Serdar i Nagrada Zlatni smijeh.

Žarko Potočnjak rodio se 3. veljače 1946. godine u Pakracu. Nakon srednje škole u kojoj je učio zanat drvene brodogradnje, upisao je studij brodogradnje u Zagrebu, koji prekida u prvoj godini i upisuje glumu na Akademiji dramske umjetnosti u Zagrebu, gdje je i diplomirao 1972. godine.

Prvi angažman dobio je u zagrebačkom Kazalištu Komediji, gdje je glumio u mjuziklima i rock-operama, a 1975. godine sa Zlatkom Vitezom osniva glumačku družinu Rinoceros, koja ubrzo postaje Glumačka družina Histrion.

Državni vrh izrazio sućut povodom smrti glumca Žarka Potočnjaka. ‘Izgubili smo jedinstvenog umjetnika’

Nakon toga je 18 godina, od 1976., bio glumac u zagrebačkom Gradskom dramskom kazalištu Gavelli gdje je surađivao s nekima od najboljih domaćih redatelja te se istaknuo ulogama Richarda II u istoimenoj Shakespeareovoj tragediji, Festea u Shakespeareovoj komediji “Na tri kralja”, Gavrila u Čehovljevi “Ivanovu” i mnogim drugima.

Na poziv Georgija Para 1994. godine prešao je u stalni angažman Drame HNK u Zagrebu gdje ostaje do mirovine 2012. godine.

U nacionalnoj kući odigrao je više od trideset uloga, poput onih Pube Fabriczy-Glembaja u Krležinim “Gospodi Glembajevima” u režiji G. Para, Alda u Fabrijevoj “Berenikoj kosi” u režiji G. Para, naslovne uloge u Držićevu “Skupu” u režiji Marina Carića, Orontea u Molièreovu “Mizantropu” u režiji Božidara Violića, Cecca u Goldonijevoj “Trilogiji o ljetovanju” u režiji Janusza Kice ili Franza Merkla u djelu “Kazimir i Karolina” Ödöna von Horvatha u režiji Eduarda Milera.

Bio je Toma u Marinkovićevoj “Gloriji” u režiji Božidara Violića, Ferapont u Čehovljevoj drami “Tri sestre” u režiji Ivice Kunčevića, gospođa Layden u predstavi “I Konje ubijaju, zar ne” Horacea McCoya i Ivice Boban, u režiji I. Boban, Miroslav Frankić u “Čarugi” Ivana Kušana u režiji Joška Juvančića, te dr. Paul Altmann u Krležinim “Gospodi Glembajevima” u režiji Vite Taufera.

Za vrijeme Domovinskog rata bio je član 106. osječke brigade, bio je u protuzrakoplovnoj obrani te član umjetničke brigade.