Jacques Prévert je jedan od najvećih francuskih pjesnika, rođen 4. veljače 1900. godine u gradu Neuilly nedaleko od rijeke Sene. Od ranog djetinjstva borio se s neimaštinom, koja ga je omela da završi školovanje, a pritjeran uza zid egzistencije, bavio se raznim poslovima.

Prévert je svojom poezijom veličao ljubav, darivao joj krila da se vine u vječnost, te odrecitira najljepšu priču o ženi koja je krala otkucaje njegovog srca. Kasnije postaje predstavnik nadrealistične poetske struje, također se okušao i u filmskim projektima, kao glumac, scenarist, a pisao je komade za kazališne trupe, te kabaree.

Od smrti Victora Hugoa Francuska nije imala svoga istinski narodnog pjesnika čije će djelo podjednako voljeti i ljubitelji poezije i ljudi skromnijeg obrazovanja. Dobilli su ga u Jacquesu Prévertu. Bio je majstor riječi. Iako se uglavnom negativno odnosio prema religiji, tradiciji, autoritetima i konvencijama, Prévertva poezija je, kao rijetko koja poezija našeg vremena, puna iskrene vjere u ljudsku toplinu i solidarnost, katkad gotovo djetinjasto puna povjerenja u ljude, u ljubav. Njegova je poezija, nema sumnje, snažno utjecala i na francusku šansonu.

Prévert je gajio veliku ljubav prema slikarstvu, i to modernom slikarstvu, te je Picassu posvetio dvije velike pjesme. Na kraju krajeva, Prévert nas svojom poezijom i danas uči da volimo.