Dana 28. ožujka 2009. godine u Beogradu je preminuo istaknuti filmski radnik, povjesničar, kritičar filma te scenarist Ranko Munitić. Rođen je u Zagrebu 1943. godine. Svoje rano djetinjstvo proveo je u Trogiru (do 6 godine), odakle mu je bio otac, nakon toga se preselio na školovanje u Zagreb, odakle mu je bila majka.

Studirao je povijest umjetnosti na zagrebačkom Filozofskom fakultetu. Još tijekom studija počeo se baviti kritikom, napisavši prvi profesionalni tekst 1962. godine, a u Beogradu je živio i radio od 1971. Bio je jedan od najistaknutijih filmskih teoretičara i scenarist brojnih ostvarenja Zagrebačke škole animiranog filma, a pisao je i za igrane filmove (“Oficir s ružom”). Poznat je i po radu na televiziji, vodio je brojne filmske emisije, a autor je više knjiga o filmu (“Čudovišta koja smo voljeli”) i monografija o istaknutim glumcima (Čkalja, Pavle Vujisić, Bora Todorovića). Znao je reći: “Znate, ja sam ribar po formaciji, moje detinjstvo je na moru, na ribarskom čamcu i imam jednu filozofiju: nijednu teškoću ne treba shvatiti kao prepreku, nego kao novo iskustvo. Ne bojim se rizika. Ne uspe – ne uspe.”

A novinar Dragan Ilić je u časopisu ‘Vreme’ napisao: “Ranko Munitić bio je dalmatinski gospodin. Pošto mu niko u Beogradu neće podići spomenik, jer prebrzo zaboravljamo – ja ću mu ga izmisliti i obilaziti svaki put kad odem u bioskop. Ranko nas je valjda naučio da je sramota da zaboravljamo.”