Olivera Marković je rođena 3. svibnja 1925. godine u Beogradu. Prvu “predstavu” odigrala je u školskom dvorištu. Pravi početak uspješne i duge karijere te njena zanesenost kazalištem datiraju iz dana okupacije, kada s grupom mladih entuzijasta, gimnazijalaca i studenata, među kojima je i njen budući muž i najčešći partner na sceni Rade Marković, na Kolarcu, a potom po raznim beogradskim stanovima, priprema kazališne predstave. Išla je iz uloge u ulogu, sve do odlaska u partizane, noseći u torbici tuš za trepavice, ruž i puder!

Završila je čuvenu Drugu žensku gimnaziju, upisala studije povijesti umjetnosti na Filozofskom fakultetu i apsolvirala. U međuvremenu, prešla je na glumu i Akademiju za film i pozorište (danas FDU), gdje je 1952. i diplomirala.

Odmah po završetku akademije, postala je članica Beogradskog dramskog pozorišta, gdje je ostala do 1965, kad prelazi u Narodno pozorište, u kojem igra sve do 1991. Često je gostovala i u Ateljeu 212 i Jugoslovenskom dramskom pozorištu. Mnogi je se sjećaju i iz “Pigmaliona”, ali i po ulozi Živke u Nušićevoj “Gospođi ministarki”. Jer, ona je rođena komičarka, a njena prirodna duhovitost činila je svaku repliku neponovljivom.

Najznačajnije Oliverine uloge su: Maša u “Tri sestre” A. P. Čehova, Grušenjka u “Karamazovima”, Katarina u “Ukroćenoj goropadnici”, Draga Mašin u “Konaku” Crnjanskog, u Krležinom “Vučjaku”, “Dobrom čovjeku iz Sečuana” i “Majci Hrabrost” Bertolda Brechta, Millerovom “Lovu na vještice” ili “Pigmalionu” Georgea Bernarda Shawa.