Kontroverzni pjesnik i jedna od najzanimljivijih umjetničkih pojava u Splitu. Pisao je poeziju i aforizme, slikao, glumio i bavio se glazbom, izvodeći kantautorske songove izvan pop standarda vremena u kojemu su nastajali.

Karakterističan zbog hrapavog glasa, pisao je i izvodio na rubu psihodelije i s tekstovima u najmanju ruku neobičnim, poput “Tu-tu, auto, vrag ti piz odnija”. Objavio je dva albuma – “Volite se ljudožderi” (1975) i “Oya Noya” (1980), a među njegovim poznatijim naslovima su pjesme “Leute moj”, “Marčelina”, “Nije gotovo kad je gotovo, nego je gotovo kad ja kažem da je gotovo”, “Ča smo na ovom svitu” i “Devizna balada”.

Performer i boem, koji je svoju zbirku aforizama “Volite se ljudožderi” promovirao i prodavao u WC-u splitskog restorana Bellevue, nazvan je legendom ali uglavnom tek poslije njegove smrti. Za života je pak često je bio tumačen kao čudak, jer se nije uklapao u stereotipe, pogotovo festivalske.

Preminuo je 4. veljače 1990. u Splitu.